هزارمین دورِ دوم

حس منزجر کننده ای است که به دست کائنات،بیست و دوم هایت با کسی گره خوره باشد...

بر مدار دوم ها باشی...

پ.ن:دستی به دور گلوگاهت،حلقه ی انتقام میکنم که نبایست به دوباره خاکستری به خیالم بپاشی و بروی دور ز نگاهم؛و اشک هایت را بر  کتانی مردی مغرور بریزی...

نمیخواهمت...! دیگر نمیخواهمت...چون نیستی آن انار تازه رسیده بر شوق مزاجم...دگر نمیخواهمت...چو پروانه میسوزم به دور شمع هرزگی ات...

تو را در دام شیطان دیگری چون خودم میبینم که دگر بار...نمی خواهمت...