من را بگذارید بمیرد...به درک!
شنبه, ۲۳ مرداد ۱۳۹۵، ۰۲:۰۳ ب.ظ
دیگه یه جایی دست از گریه و زاری و ضجه و هر کار دیگه ای بر میداری...بس که می فهمی اونقدر توی دنیا هیچی نیستی!
می فهمی این که با اشک های تو دنیا رو آب می بره توهم محضه!
از اونجا به بعد حتی اگه با جنازه ی عزیزترینت هم زندگی کنی نه دردت میاد نه اشکت!
پ.ن:منطقی باشید و بیشتر از این ضعف خودتون رو به دنیای بی پدر و مادر نشون ندید!!!
پ.ن۲:از این توهم که کسی دلش برای شما میسوزه بیایید بیرون!!!
