مینیمال

معذرت میخوام که هنوز جوری حرف میزنم که انگار قراره زنده بمونم!!!

پی نوشت:(از نیکی فیروزکوهی)

آقا!برای من یک قهوه ی تلخ لطفا!

میدانید...اتفاق شیرینی افتاده

من اما،در اضطرابِ رخدادِ یک اشتباه دوباره،دلشوره دارم

آقا!در این حوالی،تردید بیداد میکند...تردید آقا...

بر سر کافه تان حک کنید:

به روزگاری که عشق به شکوهمندیِ لحظه ی واپسینِ یک شعبده بود.